Βιβλιοκριτική: Incendiary

 "I am a shadow, I am a drop of ink. Vengeance in the night. I'm a Robari."Όταν αυτές οι κομψές γαλλικές ομορφιές μου χτύπησαν την πόρτα, δύο πράγματα συνέβησαν ταυτόχρονα: η καρδιά μου φώναξε "Φάτα" και το μυαλό μου άρχισε να στήνει σκηνικά φωτογράφισης με διάφορα βιβλία. Ναι φίλοι μου, κατάφερα και συγκρατήθηκα αρκετά ώστε να βγάλω μερικές φωτογραφίες πριν τα καταβροχθίσω! Δοξάστε με! Το βιβλίο που κέρδισε μια θέση δίπλα στα macaron ήταν το Incendiary, κυρίως λόγω των χρωμάτων στο εξώφυλλο, αλλά και επειδή περίμενε αρκετό καιρό τη σειρά του για να διαβαστεί και άλλο τόσο για να γράψω γι' αυτό.Το Incendiary λοιπόν ήταν το βιβλίο του Απριλίου του 2020 (!) του Fairyloot. Όχι πολύ καινούργιο,...

Read More

Βιβλιοκριτική: Ένας Άνθρωπος που τον Έλεγαν Οβ

 "Ο θάνατος είναι παράξενο πράγμα. Οι άνθρωποι ζούνε όλη τους τη ζωή σαν να μην υπάρχει, και όμως συχνά είναι ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρα για να ζήσει κανείς. [...] Γιατί ο μεγαλύτερος φόβος του θανάτου είναι πάντα μήπως μας προσπεράσει. Και μας αφήσει εκεί μόνους."Τελειώνοντας το Άνθρωποι με Άγχος συνειδητοποίησα πως το μόνο από τα μυθιστορήματα του Backman που δεν είχα διαβάσει είναι το πρώτο του. Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορούσα να το αφήσω να περάσει έτσι. Έπρεπε να το διορθώσω. Και το διόρθωσα.Στο Ένας Άνθρωπος που τον έλεγαν Οβ πρωταγωνιστής είναι φυσικά ο Οβ, ένας μοναχικός και γκρινιάρης ηλικιωμένος. Ο Οβ εκνευρίζεται με τους πάντες γύρω του και όπως είναι λογικό δεν έχει και...

Read More

Βιβλιοκριτική: Άνθρωποι με Άγχος

 "Μερικές φορές κοιτάζουμε γύρω μας, στον χώρο εργασίας μας ή στις συναντήσεις γονέων, ή στον δρόμο, και διαπιστώνουμε με τρόμο ότι όλοι οι άλλοι ξέρουν ακριβώς τι κάνουν. Μόνο εμείς πρέπει να προσποιούμαστε. Όλοι οι άλλοι έχουν τα μέσα και τον έλεγχο και την αντοχή να κάνουν τα πάντα".Τον Fredrik Backman τον αγαπώ. Είναι στο top three των αγαπημένων μου συγγραφέων. Τα βιβλία του με κάνουν να νιώθω σαν να επιστρέφω σπίτι μετά από μια κρύα και κουραστική μέρα. Επιστρέφω εκεί που με καταλαβαίνουν και με αγαπούν. Το γράψιμό του είναι για μένα πολύ προσωπικό, ακόμη και αν δεν έχω ζήσει όλες τις καταστάσεις που αναφέρει. Σαν να είναι ο μοναδικός που εκπέμπει σ' αυτήν την ιδιαίτερη συχνότητα...

Read More

Βιβλιοκριτική: Και δεν έμεινε κανένας

 "Τώρα μικρός στρατιώτης υπήρχε μόνο ένας,πήγε και κρεμάστηκε και δεν έμεινε κανένας."Πρέπει να παραδεχτώ ότι σχετικά πρόσφατα ξεκίνησα να διαβάζω Agatha Christie και δεν μπορώ να εξηγήσω με βεβαιότητα αυτήν την καθυστέρηση, καθώς τα αστυνομικά μυστήρια είναι από τα αγαπημένα μου είδη. Και φυσικά ήταν έρωτας από το πρώτο βιβλίο. (Ίσως η ανάρτηση έπρεπε να γίνει χθες...)Αυτό που έχω καταλάβει για τον τρόπο που γράφει είναι ότι χειρίζεται το δυσάρεστο και φριχτό θέμα της δολοφονίας ενός ανθρώπου (ή και περισσοτέρων) με λεπτότητα, χωρίς να καταφεύγει στην ηδονοβλεπτική παρουσίαση σοκαριστικών πληροφοριών των συνθηκών κάτω από τις οποίες το θύμα έχασε τη ζωή του, όπως πολλά από τα σύγχρονα...

Read More

Βιβλιοκριτική: The Left-Handed Booksellers of London

 "A left-handed bookseller I did spyIn a wood one darkling dayI durst not ask their business, whyBest not to know, I do say"Ας μιλήσουμε για περίεργους τίτλους, αγαπητέ αναγνώστη... Όλοι έχουμε ακούσει να λένε "Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του", αλλά με τον τίτλο του τι γίνεται; Και μπορεί να μην είναι αρκετός για να το κρίνεις, είναι ωστόσο αρκετό για να σε καλέσει κοντά του. Δεν θα σου πω ψέματα. Οι περίεργοι τίτλοι είναι η Σειρήνα μου. Όταν το μάτι μου πέφτει πάνω σε ένα βιβλίο με τον τίτλο: "The Particular Sadness of Lemon Cake", στον εγκέφαλό μου σκάνε πυροτεχνήματα και ξαφνικά βρίσκομαι με το βιβλίο στο χέρι χωρίς σχεδόν να το καταλάβω. Οι μικρές αυτές εκρήξεις αρχίζουν...

Read More