Το Πίσω από Κλειστές Πόρτες είναι το είδος του βιβλίου που πραγματικά δεν σου αρέσει καθόλου (όχι επειδή σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, αλλά επειδή είναι απλώς κακόοοο...), αλλά για κάποιο περίεργο και διεστραμένο λόγο συνεχίζεις να το διαβάζεις.
Μας μεταφέρει πίσω από τις πόρτες του τέλειου γάμου του Jack και της Grace. Για τους φίλους τους είναι το τέλειο ζευγάρι. Ζουν στο τέλειο σπίτι. Ο Jack είναι ο τέλειος άνδρας (όμορφος, γοητευτικός, καλλιεργημένος, υπερασπιστής των αδυνάτων, με λίγα λόγια ο τέλειος gentleman). Μαζί είναι οι τέλειοι οικοδεσπότες στα τέλεια δείπνα που διοργανώνουν. Αυτό που οι φίλοι τους δεν γνωρίζουν είναι πως πίσω από όλη αυτή την τελειότητα ο Jack είναι ένας σκληρός σαδιστής, που "φτιάχνεται" από τον φόβο που προκαλεί στους άλλους. Έστεισε την τέλεια παγίδα για την Grace, που ήταν τέλεια (και τελείως εδώ που τα λέμε) αφελής και τώρα είναι το τέλειο θύμα στο τέλεια οργανωμένο σχέδιό του.
Έχεις αρχίσει να μετράς τα τέλειος και τέλεια; Να σου πω την αλήθεια, μπήκα κι εγώ στον πειρασμό όσο διάβαζα, αλλά δεν το κάνω ποτέ αυτό. (Παρ' όλα αυτά, μου αρέσουν τα στατιστικά, γι' αυτό αν τα μέτρησες ή βρήκες το νούμερο σε κάποιο άλλο review, μπορείς να με ενημερώσεις με ένα σχόλιο και σ' ευχαριστώ πολύ).
Αυτό είναι το πρώτο μου πρόβλημα με αυτό το βιβλίο. Το κακό γράψιμο που θυμίζει Φώσκολο. Συνεχείς, αχρείαστες επεξηγήσεις. B. A. Paris γλυκιά μου, μην υποβιβάζεις άλλο τη νοημοσύνη μας, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η θέα της μαύρης σακούλας προκαλέι τόση στεναχώρια στη Grace. Μας το είπες πριν 5 σελίδες! Και αν ακούσω τη λέξη τέλειος άλλη μια φορά...
Η αφήγηση είναι χωρισμένη στα 2 (παρόν και παρελθόν), πράγμα που συνήθως βοηθάει στη δημιουργία του σασπένς. Αυτό που δεν βοηθάει το βιβλίο γενικά είναι η έλειψη σύνδεσης με την πραγματικότητα στο πώς εξελίσσονται τα γεγονότα. Πράγματα συμβαίνουν απλώς για να εξυπηρετήσουν την πλοκή, χωρίς αληθοφάνεια ή βάση στις προσωπικότητες των χαρακτήρων.
Και αν νομίζεις ότι τουλάχιστον οι χαρακτήρες σώζουν την κατάσταση, θα απογοητευτείς λιγάκι... Ακόμη και αν ο Jack είναι αρκετά πιστευτός ως προς αυτό που είναι (απολύτως σατανικός επειδή -σωστά το μάντεψες!- μεγάλωσε σε μία οικογένεια όπου η βία και η κακοποίηση ήταν καθημερινο φαινόμενο), έρχεται ο χαρακτήρας της Grace να τα ισοπεδώσει όλα. Η Grace υποτίθεται πως είναι μία νέα, μοντέρνα και δυναμική γυναίκα που αγαπά 2 πράγματα: τη δουλειά της και τη Milly, την αδερφή της η οποία πάσχει από σύνδρομο Down και την οποία οι γονείς τους ποτέ δε θέλησαν και ποτέ δεν αγάπησαν. Ερωτεύεται κεραυνοβόλα και παράφορα τον πρωταγωνιστή μας επειδή είναι ο τέλειος (είχα λίγη ώρα να το χρησιμοποιήσω ε;) gentleman. Αυτός με τη σειρά του θέλει να την παντρευτεί αμέσως (συναγερμός Νο 1) και να πάρουν και την αδερφή της να ζήσει μαζί τους. Φυσικά η Grace πρέπει να αφήσει τη δουλειά της (συναγερμός Νο 2), αλλά όλα καλά. Ο Jack κερδίζει αρκετά και για τους τρεις... Της χτίζει ένα σπίτι που δεν επιτρέπεται να δει πριν τον γάμο (συναγερμός Νο 3) και σιγά σιγά την αποξενώνει από τους φίλους και τους συγγενείς της... Παρ' όλα αυτά το κορίτσι μας τον παντρέυεται! Από εδώ και έπειτα, ο Jack αποκαλύπτει τον πραγματικό του εαυτό και σελίδα παρά σελίδα η Grace εκπλήσσεται από κάθε επίδειξη της κακίας του...
Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι λιγάκι στερεότυπα Αμερικανών που ζουν στα προάστια και η Esther, ο μόνος χαρακτήρας με προοπτικές να σώσει την κατάσταση μένει αναξιοποίητος.
Δε θα σου πω να μην το διαβάσεις. Σπανίως το κάνω. Δε θα σου πω όμως και να το διαβάσεις. Και κάπου εδώ, δε θα ξαναμιλήσω άλλο γι' αυτό το βιβλίο...
Δες το και εδώ:
https://www.goodreads.com/review/show/2087118205
Η αφήγηση είναι χωρισμένη στα 2 (παρόν και παρελθόν), πράγμα που συνήθως βοηθάει στη δημιουργία του σασπένς. Αυτό που δεν βοηθάει το βιβλίο γενικά είναι η έλειψη σύνδεσης με την πραγματικότητα στο πώς εξελίσσονται τα γεγονότα. Πράγματα συμβαίνουν απλώς για να εξυπηρετήσουν την πλοκή, χωρίς αληθοφάνεια ή βάση στις προσωπικότητες των χαρακτήρων.
Και αν νομίζεις ότι τουλάχιστον οι χαρακτήρες σώζουν την κατάσταση, θα απογοητευτείς λιγάκι... Ακόμη και αν ο Jack είναι αρκετά πιστευτός ως προς αυτό που είναι (απολύτως σατανικός επειδή -σωστά το μάντεψες!- μεγάλωσε σε μία οικογένεια όπου η βία και η κακοποίηση ήταν καθημερινο φαινόμενο), έρχεται ο χαρακτήρας της Grace να τα ισοπεδώσει όλα. Η Grace υποτίθεται πως είναι μία νέα, μοντέρνα και δυναμική γυναίκα που αγαπά 2 πράγματα: τη δουλειά της και τη Milly, την αδερφή της η οποία πάσχει από σύνδρομο Down και την οποία οι γονείς τους ποτέ δε θέλησαν και ποτέ δεν αγάπησαν. Ερωτεύεται κεραυνοβόλα και παράφορα τον πρωταγωνιστή μας επειδή είναι ο τέλειος (είχα λίγη ώρα να το χρησιμοποιήσω ε;) gentleman. Αυτός με τη σειρά του θέλει να την παντρευτεί αμέσως (συναγερμός Νο 1) και να πάρουν και την αδερφή της να ζήσει μαζί τους. Φυσικά η Grace πρέπει να αφήσει τη δουλειά της (συναγερμός Νο 2), αλλά όλα καλά. Ο Jack κερδίζει αρκετά και για τους τρεις... Της χτίζει ένα σπίτι που δεν επιτρέπεται να δει πριν τον γάμο (συναγερμός Νο 3) και σιγά σιγά την αποξενώνει από τους φίλους και τους συγγενείς της... Παρ' όλα αυτά το κορίτσι μας τον παντρέυεται! Από εδώ και έπειτα, ο Jack αποκαλύπτει τον πραγματικό του εαυτό και σελίδα παρά σελίδα η Grace εκπλήσσεται από κάθε επίδειξη της κακίας του...
Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι λιγάκι στερεότυπα Αμερικανών που ζουν στα προάστια και η Esther, ο μόνος χαρακτήρας με προοπτικές να σώσει την κατάσταση μένει αναξιοποίητος.
Δε θα σου πω να μην το διαβάσεις. Σπανίως το κάνω. Δε θα σου πω όμως και να το διαβάσεις. Και κάπου εδώ, δε θα ξαναμιλήσω άλλο γι' αυτό το βιβλίο...
Δες το και εδώ:
https://www.goodreads.com/review/show/2087118205
