SOCIAL MEDIA

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2019

Η Σιωπηλή Ασθενής




"Όπως θα δείτε, πρόκειται για μια απίστευτη ιστορία - δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό. Αν θα την πιστέψετε ή όχι, εξαρτάται από σας."








Καλό μήνα βιβλιοπαρεάκι! Τι μου κάνεις; Θα ξεκινήσω με μια ερώτηση σήμερα: Όταν διαβάζεις μένεις πιστός στο βιβλίο που ξεκινάς ή την κάνεις την κουτσουκέλα σου με κάτι άλλο, κάτι πιο μικρό, κάτι πιο ανάλαφρο, κάτι για να ξελαμπικάρεις λίγο βρε αδερφε; Εγώ συνληθως είμαι στην πρώτη κατηγορία. Ή που θα το τελειώσω ή που θα το αφήσω αν δεν τα πάμε καλά. Το καλοκαίρι όμως, δεν ξέρω τι με πιάνει κι εκεί που διαβάζω κάτι, μόλις μου γυαλίσει κάτι άλλο, όχι απλώς το αγοράζω (tsundoku σε τελικό στάδιο) αλλά αφήνω ό,τι άλλο διαβάζω και το ξεκινάω επί τόπου. Η "γνωριμία" συμβαίνει συνήθως σε υπαίθριους πάγκους κατά τη διάρκεια διακοπών, κάτι που με γυρίζει πίσω στην παιδική μου ηλικία και σε διακοπές με τους γονείς μου, οπότε πες μου εσύ πώς να αντισταθώ;

Το ίδιο συνέβη και φέτος... Το βιβλίο που συναντούσες περισσότερο φέτος το καλοκαίρι στις παραλίες, τα λεωφορεία ή όπου αλλού μπορείς να δεις τι διαβάζει ο κόσμος είναι Η Σιωπηλή Ασθενής του Alex Michaelidis. Περνώντας λοιπόν από τον προαναφερθέντα πάγκο λέγοντας ψέματα στον εαυτό μου πως "Θα ρίξω μόνο μια ματιά", το είδα και θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι το σκέφτηκα για περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο. 

Στη Σιωπηλή Ασθενή συναντάμε την Αλίσια Μπέρενσον, επιτυχημένη ζωγράφο, η οποία ζει μια ειδυλλιακή ζωή μέχρι τη στιγμή που δολοφονεί τον σύζυγό της και από τότε αρνείται να πει λέξη. Και τον Θίο Φέιμπερ, ψυχοθεραπευτή, ο οποίος βρίσκει στη σιωπή της Αλίσια την πρόκληση να πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν.

Η αφήγηση χωρίζεται σε όσα διηγείται ο Θίο για τις θεραπείες της Αλίσια αλλά και την προσωπική του ζωή και σε αυτά που γράφει η Αλίσια στο ημερολόγιό της και οδηγούν στο συμβάν. Ο Michaelidis ακολουθεί πιστά τη συνταγή για ένα βιβλίο που δεν μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις. Ο ρυθμός του είναι γρήγορος με μικρά κεφάλαια και το "ένα κεφάλαιο ακόμη και ύπνο" γίνεται πολύ εύκολα πέντε. Οι χαρακτήρες δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθείς, αλλά σε ένα ψυχολογικό θρίλερ αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Δε χρειάζεται να τους συμπαθείς για να θέλεις να δεις τι θα γίνει στο επόμενο κεφάλαιο. Σημασία έχει τι έγινε. Γιατί η Αλίσια σκότωσε τον άντρα της; Και πού οφείλεται πραγματικά η εμμονή του Θίο μαζί της; Οι σελίδες είναι γεμάτες με ψυχουλάκια και μικρές ανατροπές και το τέλος δε θα ξέρεις από πού σου ήρθε! Εκτός κι αν είσαι από αυτούς που μάντεψαν το τέλος στην 6η Αίσθηση.

Και θα σου κάνω ακόμη μία ερώτηση: Σου έχει τύχει ποτέ να διαβάζεις ένα βιβλίο και να σου συμβαίνουν παρόμοιες καταστάσεις; Όχι, δε σκότωσα τον καλό μου, αλλά λίγο τα κλιματιστικά, λίγο τα παγωτά, λίγο τα κρύα τα νερά, το τσίμπησα το κρυωματάκι μου κι έχασα κι εγώ τη φωνή μου. Πες το και τιμωρία για την απιστία μου...

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.


 

Πέμπτη 23 Μαΐου 2019

Becoming - Η δική μου ιστορία



"Ήμουν γυναίκα, μαύρη και δυνατή, πράγμα που για ορισμένους ανθρώπους, με συγκεκριμένη νοοτροπία, μεταφραζόταν απλώς ως θυμωμένη. (...) Ο ευκολότερος τρόπος να αγνοηθεί η φωνή μιας γυναίκας είναι να την πλασάρει κανείς ως γκρίνια."




Το πολιτικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι τόσο μακρυά από τα ενδιαφέροντά μου όσο και η Μεγάλη Άρκτος από τη Γη. Σε αντίθεση με άλλα πράγματα εκεί (Αχ Νέα Υόρκη!). Η εκλογή του Barack Obama όμως, του πρώτου μαύρου Προέδρου στην ιστορία τους έστρεψε το ενδιαφέρον όλου του κόσμου, μαζί και το δικό μου, ακριβώς εκεί. Το ενδιαφέρον όμς δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτόν, αλλά και στην οικογένειά του και κάπως έτσι γνωρίσαμε τη Michelle Obama. 

 Η 44η Πρώτη Κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν πάντα χαμογελαστή, είχε πάντα κάτι ενδιαφέρον να πει και έβαλε σκοπό να κάνει καλύτερα τα πράγματα για τα παιδιά. Μετά το τέλος της θητείας του συζύγου της θέλησε να πει και τη δική της ιστορία, κυκλοφόρησε το "Becoming" και πώς είναι δυνατόν να σου χαμογελάει έτσι στο εξώφυλλο και να την προσπεράσεις;

Μετά τον αρχικό ενθουσιαμό, ήμουν λίγο επιφυλακτική. Όταν ο σύζυγός σου είναι πολιτικός και μάλιστα τέτοιου βεληνεκούς, η πολιτική γίνεται η ζωή σου και κάτι τέτοιο δε θα με ενδιέφερε να το διαβάσω. Το "Becoming" ευτυχώς δεν είναι τέτοιο βιβλίο. Είναι η ιστορία της Michelle Robinson από το Σικάγο. Με τρόπο άμεσο και ύφος οικείο διηγείται τις δυσκολίες που συνάντησε μεγαλώνοντας, λόγω φυλής και οικονομικής κατάστασης, τις προσπάθειες των γονιών της ώστε να έχουν τα παιδιά τους τις ευκαιρίες που τους άξιζαν, τα όμορφα παρ' όλα αυτά παιδικά χρόνια που πέρασε, τις σπουδές της, την αρχή της καριέρας της και φυσικά τη σχέση της με τον Barack Obama. Στη αρχή της γνωριμίας τους μάλιστα ήταν και προϊσταμένη του! 

Όταν η διήγηση φτάνει στο ξεκίνημα της πολιτικής του καριέρας, το βάρος δεν πέφτει εκεί. Και πάλι είναι η δική της ιστορία. Ό,τι αντιμετώπισε ούσα φιλόδοξη και η ίδια. Οι νέες προκλήσεις που παρουσιάστηκαν με το γάμο και τη μητρότητα. Και μετά η Προεδρεία και ο Λευκός Οίκος και αυτήν να προσπαθεί να βρει τη θέση της και τη φωνή της.

"Μερικές φορές ένιωθα σαν κύκνος σε λίμνη, ξέροντας ότι η δουλειά μου ήταν εν μέρει να γλυστρώ γαλήνεια στην επιφάνεια ενώ κάτω από το νερό δεν σταματούσα ούτε στιγμή να κουνάω με φούρια τα πόδια μου."

 Παρά τον μεγάλο όγκο του κυλάει νεράκι. Δε νιώθεις ότι διαβάζεις, αλλά ότι την έχεις απέναντί σου και την ακούς από πρώτο χέρι. Στην πρωτότυπη έκδοση του Audiobook στα Αγγλικά όντως την ακούς καθώς την αφήγηση την κάνει η ίδια. Είναι άμεση, αστεία έξυπνη και (φαίνεται) ειλικρινής. Χωρίς μιζέρια στις δυσκολίες, χωρίς έπαρση στις επιτυχίες, ένα πραγματικό πρότυπο για κάθε νέο κορίτσι, γυναίκα και μητέρα. 

Και αφού ακόμη και αυτή, η προσωποποίηση της οργάνωσης, ξέχασε να αγοράσει σκούφο στο παιδί της για τη μέρα της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του Barack Obama για την Προεδρεία των ΗΠΑ στο ψωφόκρυο του Σικάγο, μην ανησυχείς φίλη μου! Μάλλον τα πάς καλύτερα απ' όσο αφήνεις τον εαυτό σου να πιστέψει!

Είναι αμερόληπτη; Όχι 100%, δε νομίζω. Αλλά αυτή είναι η δική της ιστορία. Και δε χρειάζεται.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Athens Bookstore Bublications.




Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

Οι Καλοί

 

"Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται διαφορετικοι. (....) Γεννιούνται στην έξω πλευρά των πραγμάτων, με δέρμα λίγο πιο λεπτό, μάτια πιο ευαίσθητα σε αυτά που περνού απαρατήρητα από τους περισσότερους. Οι καρδιές τους καταπίνουν περισσότερο αίμα από τις συνηθισμένες καρδιές, το ποτάμι κυλάει διαφορετικά μέσα τους."


Αν ανήκεις σε αυτούς που δεν έχουν διαβάσει ακόμη τα ΕΘΙΜΑ ΤΑΦΗΣ, θα σου πρότεινα να σταματήσεις ό,τι κάνεις, να βρεις με όποιον τρόπο το βιβλίο και να το διαβάσεις. Αν πάλι όχι (good for you!), μπορείς να συνεχίσεις.
ΟΙ ΚΑΛΟΙ είναι το δεύτερο βιβλίο της Hannah Kent, της Αυστραλής που πριν από λίγα χρόνια έκανε όλο το βιβλιοσύμπαν να μιλάει για αυτήν και το πρώτο της πόνημα, τα ΕΘΙΜΑ ΤΑΦΗΣ. Εδώ η Kent μεταφέρει τη δράση στην ιρλανδική ύπαιθρο του 1825, όπου η Nora, έχοντας πρόσφατα χάσει τον σύζυγό της, έχει μείνει μόνη να φροντίζει τον ασθενικό γιό της νεκρής της κόρης. Μη μπορώντας να ανταπεξέλθει στη φροντίδα του, προσλαμβάνει τη 14χρονη Mary. Η ανεξήγητη κατάσταση της υγείας του όμως, πυροδοτεί φήμες πως το αγόρι προκαλεί κακοτυχία και θάνατο, αναγκάζοντας τη Nora να ζητήσει τη βοήθεια της Nance, που έχει το χάρισμα να θεραπεύει. Ακολουθώντας τις παγανιστικές πρακτικές της, οι τρεις γυναίκες προσπαθούν να αποκαταστήσουν την υγεία του Micheal, δοκιμάζοντας τα όρια του οίκτου.
Όπως και με το προηγούμενο βιβλίο της, η γραφή της Kent είναι πυκνή. Καμία λέξη της δεν είναι περιττή και οι περιγραφές του περιβάλλοντος περιορίζονται στο να σε βοηθήσουν να «δεις» τον χώρο, χωρίς να κουράζουν με περιττές λεπτομέρειες, αφήνοντας το βάρος να πέσει στους χαρακτήρες και την πλοκή. Ο μικρόκοσμος που δημιουργεί είναι εξίσου πυκνός και θρησκεία, προλήψεις, παγανιστικές πρακτικές και φιλοσοφίες, έρχονται σε αντίθεση με το κριτικό πνεύμα.
 
Το μοναδικό μειονέκτημα του βιβλίου είναι η απουσία ενός χαρακτήρα αντίστοιχης δυναμικής με την Agnes, καθώς οι τρεις πρωταγωνίστριες, αν και καλογραμμένες, δεν έχουν τον δικό της αντίκτυπο:
 
Η Nora και η εμμονή της να διώξει τη νεράιδα από τον εγγονό της. Μια εμμονή που πηγάζει από την αγάπη της γι’ αυτόν ή ίσως από την ντροπή για την κατάστασή του και τον φόβο της περιθωριοποίησης. 
Η Nance, με το αμφίβολο χάρισμα,που επιμένει στις πρακτικές, ανίκανη να δείξει έλεος, εξαιτίας της πίστης της ή της ανάγκη της για επιβίωση.
Η Mary, που έρχεται από το πουθενά για να είναι αυτή που θα προσφέρει στον Micheal τη στοργή που του αρνείται η γιαγιά του και που είναι η μόνη που μπορεί να δει πέρα από τη δεισιδαιμονία.
 
Ψέματα δε θα σου πω, δεν ενθουσιάστηκα από την αρχή. Αργεί λιγάκι να πάρει μπρος, η αφήγηση σπάει στα τρία και ίσως τελικά η (αναπόφευκτη) σύγκριση με τα ΕΘΙΜΑ ΤΑΦΗΣ να το αδικεί, η αλήθεια όμως είναι ότι ΟΙ ΚΑΛΟΙ μπορεί επάξια να σταθεί δίπλα στο μεγάλο "αδελφάκι" του και η Hannah Kent πρέπει σίγουρα να μπει στο ραντάρ σου. Στο δικό μου έχει ήδη μπει.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ.

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019

Κίρκη



"Με πέταξες στα κοράκια, αλλά τελικά προτιμώ αυτά από εσένα..."


Κάθε τόσο εμφανίζεται στα ράφια ένα βιβλίο που είναι ένα μικρό κομμάτι τελειότητας. Η ΚΙΡΚΗ είναι ένα τέτοιο βιβλίο, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά και είμαι τόσο χαρούμενη που επιτέλους θα σου μιλήσω γι' αυτό.

 Στην ΚΙΡΚΗ λοιπόν, παρακολουθούμε την ιστορία της Κίρκης (προφανώς), μιας από τις κατώτερες θεότητες του αρχαίου ελληνικού πάνθεον και κόρης του Τιτάνα Ήλιου. Από το πέρασμά της στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ του Ομήρου δεν μαθαίνουμε πολλά γι' αυτήν. Είναι μάγισσα, ζει μόνη της (πράγμα ασύλληπτο για γυναίκα της εποχής) στο νησί της Αιαίας και μετατρέπει όσους αποβιβάζονται εκεί σε γουρούνια... Εδώ θα μάθουμε για τα παιδικά της χρόνια, την περιφρόνηση από την οικογένειά της, το περιστατικό που οδήγησε στη δημιουργία ενός τέρατος και την εξορία της.

Η ΚΙΡΚΗ της Miller όμως δεν είναι απλά μια θεότητα που, έχοντας βαρεθεί με την αιωνιότητα, παίζει με το ανθρώπινο είδος. Είναι μια γυναίκα που κατάφερε μέσα στη μοναξιά και την απομόνωση να βρει τον εαυτό της, τη δύναμη και τη φωνή της, να σταθεί στα πόδια της και να πάει κόντρα σε όλους για όσα αγαπά.

Τα θέματα που θίγονται είναι θέματα που εξακολουθούν να απασχολούν τις γυναίκες σήμερα, ίσως πολύ περισσότερο απ' όσο τότε:

  • η εξωτερική εμφάνιση και πώς αυτή επηρεάζει τη συμπεριφορά των γύρω μας
  • η καχυποψία που αντιμετωπίζει μία ανεξάρτητη γυναίκα που δε φαίνεται να έχει την ανάγκη κάποιου για την ευημερία και την ασφάλειά της
  • η μητρότητα και πόσο αλλάζει τη ζωή σου. Αυτά που κερδίζεις αλλά και όσα χάνεις
  • ο έρωτας φυσικά

Αν σου αρέσει η μυθολογία (όπως κι εμένα) τότε μάλλον θα σου αρέσει και η ΚΙΡΚΗ, καθώς στις σελίδες της εμφανίζονται πολλά γνωστά μας πρόσωπα. Ο Προμηθέας, ο Ερμής, η Αθηνά, ο Δαίδαλος, ο Μινώταυρος, ο Θησέας, η μάγισσα Μήδεια και φυσικά ο Οδυσσέας και το πλήρωμά του. Θεοί και θνητοί παρουσιάζονται όπως δεν τους έχεις ξαναδεί, χωρίς τη λάμψη του μύθου, γεμάτοι ελαττώματα, εγωισμούς, μικροπρέπεια και κακία. Κάτι σαν σαπουνόπερα, με την καλή έννοια.

Αν και δεν έχει μεγάλη αγωνία στην εξέληξη της ιστορίας του, από τη στιγμή που το έπιανα στα χέρια μου, μου ήταν πολύ δύσκολο να το αφήσω. Ξενύχτησα μαζί του και δε θέλω να γίνω γραφική λέγοντάς σου πως ο λόγος του έρρεε σαν γάργαρο ρυάκι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Η γραφή της Miller είναι ονειρεμένη, χωρίς επιδειξιομανίες και βαρύγδουπες εκφράσεις, αλλά με τέτοια αμεσότητα και αλήθεια που εύκολα βρίσκει τον τρόπο να μιλήσει απ' ευθείας στην καρδιά.

Η ΚΙΡΚΗ έρχεται με τη φόρα που της δίνουν τα τόσα βραβεία που έχει κερδίσει (ανάμεσά τους και το Goodreads Choice Award για το 2018) και σου την προτείνω ανεπιφύλακτα για παρέα. Διάλεξέ την και δεν θα χάσεις. 

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
















Τετάρτη 13 Μαρτίου 2019

Έθιμα Ταφής


"Το να γνωρίζεις τι έχει κάνει ένας άνθρωπος, και το να γνωρίζεις ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος, είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα..."


Στην Ισλανδία του 1828 η Agnes Magnusdottir καταδικάστηκε σε θάνατο για το φόνο του εραστή της και η εκτέλεσή της ήταν η τελευταία (δημόσια εκτέλεση) στη χώρα της. 190 χρόνια μετά, μια Αυστραλή, η Hannah Kent, θα της δώσει για πρώτη φορά φωνή και θα διηγηθεί την ιστορία της (πολύ γνωστή στην Ισλανδία, ελάχιστα στον υπόλοιπο κόσμο) από μια άλλη σκοπιά. 

Παρόλο που αποφεύγω τα spoilers όπως ο διάβολος το λιβάνι, τα βιβλία στα οποία το τέλος είναι γνωστό από την αρχή ασκούν πάνω μου μια περίεργη γοητεία. Αυτή η ελπίδα ότι το τέλος θα αλλάξει μου δημιουργεί ένα περίεργο είδος αγωνίας και ένα δέσιμο με τους καταδικασμένους ήρωες, που δύσκολα το βρίσκω αλλού. Η ιστορία της  Agnes ξεδιπλώνεται με τέτοιο τρόπο, η φωνή της είναι τόσο δυνατή και καθαρή, που δε μπορεί παρά να σου ραγίσει η καρδιά με τη μοίρα της. Μια μοίρα που τη σφραγίζει η ίδια με το δυναμισμό, την εξυπνάδα και την άρνησή της να υποταχτεί και να σκύψει το κεφάλι, σε μια εποχή που δεν επέτρεπε στις γυναίκες περιουσία, δικαιώματα, ούτε καν φωνή. 

"Βλέπουν ότι το κεφάλι μου στέκεται στους ώμους μου, και πιστεύουν πως μια γυναίκα που σκέφτεται, δεν είναι άξια εμπιστοσύνης..."

Αυτό που με συνεπήρε όμως πραγματκά είναι ο τρόπος γραφής της Kent. Καθαρός , άμεσος, δυναμικός, χωρίς να στερείται ομορφιάς, μοιάζει αντάξιος του χαρακτήρα της ηρωίδας. Κάθε λέξη μοιάζει να έχει τη δική της βαρύτητα. Όπως και ο κάθε χαρακτήρας που συνοδεύει την Agnes. Μέσα από τη συναναστροφή της με τον κάθε ένα ξεχωριστά, βλέπουμε διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα της: το πείσμα, την αποφασιστηκότητα, την ελπίδα, αλλά και το φόβο, την απελπισία και την ευάλωτη πλευρά της.

Τα ΕΘΙΜΑ ΤΑΦΗΣ αγαπήθηκαν σε όλο τον κόσμο και όχι άδικα. Θήγει θέματα της τότε εποχής (φτώχια, θέση της γυναίκας, στερεότυπα) των οποίων ο αντίκτυπος στη σημερινή κοινωνία δεν είναι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο. Με συγκίνησε, με θύμωσε και με άγγιξε βαθιά, χωρίς να εκβιάζει το συναίσθημα με κανέναν τρόπο. 

Κυκλοφορεί (με πολύ ωραίο εξώφυλλο) από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ.

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2019

Η Σκοτεινή Καρδιά του Δάσους



 "Ο δικός μας Δράκος δεν τρώει τις κοπέλες που παίρνει..."


Τι τους κάνει τότε; Μέσα σε μία μόνο πρόταση το βιβλίο αυτό σου υπόσχεται φαντασία, μαγεία, μυστήριο, περιπέτεια! Ως άλλη Katnis Everdeen λοιπόν, I volunteer!

Η Σκοτεινή Καρδιά του Δάσους ξεκινάει σε ένα μικρό χωριό, σε μια χώρα που μοιάζει με τη Ρωσία, με την τελετή της επιλογής της κοπέλας που θα ακολουθήσει  τον Δράκο στον πύργο του για 10 χρόνια. Και ενώ όλοι περιμένουν πως θα είναι η χαρισματική Κάσια, ο Δράκος επιλέγει την αδέξια και ατιμέλητη Αγκνιέσκα. Θα προσπαθήσει να της διδάξει τη μαγεία του (όχι με την καλύτερη συμπεριφορά ομολογουμένως), αυτή, πεισματάρα και ξεροκέφαλη (όπως κάθε δυναμική ηρωίδα που σέβεται τον εαυτό της), θα του αντισταθεί και δε θα σου αποκαλύψω κάτι παραπάνω για την ιστορία, γιατί κομμάτι της ομορφιάς της είναι ο τρόπος που αυτή εξελίσσεται.

Η μαγεία γεμίζει την κάθε σελίδα και αν με ξέρεις έστω και λίγο, θα ξέρεις ότι αυτό και μόνο είναι αρκετό για να γίνουμε αυτοκόλλητοι! Κάτω από την ψευδαίσθηση της κανονικότητας και του φωτός η Novik πλάθει ένα κόσμο σκοτεινό  και μια μαγεία τόσο ενστικτώδη και διαφορετική σε κάθε μάγο, όσο διαφορετικός είναι και ο χαρακτήρας του. Και ένα κακό τόσο βαθύ, ένα ολόκληρο Δάσος δηλητηριασμένο και σάπιο, που ακόμη και ο ίσκιος των δέντρων του μπορεί να σε αλλάξει για πάντα.

Εντάξει, τα ξόρκια ακούγονται λίγο αστεία, μοιάζουν περισσότερο με σαρδάμ παρά με λέξεις που κλείνουν μέσα τους δύναμη. Δε θα της το χρεώσω όμως... Επειδή, και ας παραδεχτούμε όλοι σ' αυτό το σημείο μια παγκόσμια αλήθεια, κανείς δε γράφει ξόρκια όπως η J.K Rowlling. Κανείς. Κι αν διαφωνήσεις, θα πάρω το μαγικό ραβδί μου και θα σε μεταμορφώσω σε κάτι τρομερό. Σε ξυπνητήρι ας πούμε. Τρομερή μοίρα αν θες τη γνώμη μου, γιατί βρες μου κάποιον, οποιονδήποτε, που συμπαθεί τα ξυπνητήρια...

Εγώ τελικά έμαθα τι κάνει ο Δράκος στις κοπέλες που παίρνει. Εσύ;

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2019

Μικρές Φωτιές Παντού







"Οι κανόνες υπάρχουν για έναν λόγο: αν  τους ακολουθείς, θα πετύχεις. Διαφορετικά, μπορεί να κάνεις τον κόσμο στάχτη."



 
Καλή Χρονιά! Τις κλασικές ευχές για υγεία και τα σχετικά θα τις έχεις ήδη ανταλλάξει, και παρ' όλο που είναι πολύ σημαντικές, εγώ θα σου ευχηθώ μία καλή αναγνωστική χρονιά, με ωραία βιβλία και αρκετό χρόνο για να τα απολαύσεις! Και αν είναι να μπει καλά η χρονιά, ας ξεκινήσει με ένα βιβλίο που δεν θα θέλεις να αφήσεις από τα χέρια σου.
 
Το ΜΙΚΡΕΣ ΦΩΤΙΕΣ ΠΑΝΤΟΥ κάνει ακριβώς αυτό που υπόσχεται ο τίτλος του: ανάβει μικρές φωτιές. Στον τρόπο σκέψης σου, στο πώς αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου, τα κίνητρά και τις πράξεις, όχι μόνο τα δικά σου, αλλά και των ανθρώπων γύρω σου.
 
Στο τακτοποιημένο προάστιο του Shaker Heights όπου τα πάντα υπακούουν σε κανόνες (από το χρώμα στις προσόψεις των σπιτιών και του ύψος του γκαζόν έως τη συμπεριφορά των καθώς πρέπει κατοίκων του), μία φωτιά ξεσπά στο σπίτι των Richardson, ενώ η Izzy, το μικρότερο παιδί της οικογένειας (και πιθανότητα η υπέυθυνη για τον εμπρισμό), αγνοείται. Το βιβλίο διηγείται τα γεγονότα που οδήγησαν στη φωτιά. Την άφιξη της αντισυμβατικής Mia και της κόρης της, Pearl στο Shaker Heights, τους δεσμούς που αναπτύσσουν με τα μέλη της οικογένειας Richardson, μία δίκη για την κηδεμονία ενός παιδιού που διχάζει την τοπική κοινωνία (κι εσένα μαζί).
 
Ο γρήγορος ρυθμός και οι μεγάλες εντάσεις δεν είναι χαρακτηριστικά της ιστορίας. Παρ' όλα αυτά δεν μπορούσα να ξεκολλήσω και το άνοιγα έστω και για δύο σελίδες αν μου δινόταν η ευκαιρία. Τόση είναι η δύναμη των χαρακτήρων του και του τρόπου που το παρελθόν και τα μυστικά τους, ο μικρόκοσμος του καθενός επηρεάζει τις ζωές όλων. Η ιστορία του δε σε αφήνει να την αφήσεις. Ακόμη και όταν δεν το διαβάζεις, ακόμη και αφού το έχεις τελειώσει, θα μένει μαζί σου και θα σε κάνει να αναρωτιέσαι:
 
Πόσο καλά γνωρίζεις τους γύρω σου; Και εν τέλει πόσο καλά δικαιούσαι να τους γνωρίζεις; Μέχρι που φτάνει το δικαίωμά σου να κρατάς μυστικά, όταν αυτά αφορούν και κάποιον άλλο, ακόμη και αν το μόνο που θέλεις είναι να τον (σε;) προστατέψεις; Πόσο ανιδιοτελή είναι τα κίνητρά σου; Είσαι στ' αλήθεια τόσο καλός και συμπονετικός όσο πιστεύεις; Πόσο σίγουρος είσαι ότι υποστηρίζεις το σωστό και το δίκαιο και πόσο ταυτίζονται αυτά τα δύο;
 
Πέρα από την κοινωνική του διάσταση όμως, στο βιβλίο υπάρχει και ένα δεύτερο επίπεδο.
 
"Όταν είσαι γονιός, το παιδί σου δεν είναι απλά κάποιος άνθρωπος: είναι ένας τόπος, ένα είδος Νάρνια, ένας αχανής αιώνιος τόπος όπου συνυπάρχουν το παρόν που ζεις, το παρελθόν που θυμάσαι και το μέλλον που προσδοκάς. (...) Είναι ένας τόπος όπου μπορείς να καταφύγεις, αν ξέρεις πώς να φτάσεις σ' αυτόν. Και κάθε φορά που το αφήνεις, κάθε φορά που το παιδί σου βγαίνει απ' το οπτικό σου πεδίο, φοβάσαι μήπως δεν μπορέσεις ποτέ να επιστρέψεις σε τούτο τον τόπο."
Και στο επίπεδο αυτό η ιστορία αφορά τις μητέρες. Κάθε είδος μητέρας. Αυτή που γεννάει ένα παιδί και αυτή που δεν μπόρεσε κι ας το ήθελε με όλη την καρδιά της. Αυτή που δεν μπορούσε να του προσφέρει όλα όσα ήθελε και το άφησε για να βρει μια καλύτερη τύχη και αυτή που επέλεξε να μην το φέρει στον κόσμο.
 
Δεν ξέρω αν σε έχω πείσει να το προσθέσεις στη λίστα με τα βιβλία που θα ήθελες να διαβάσεις, δεν ξέρω αν βοηθάει αν σου πω ότι κέρδισε το βραβείο GOODREADS CHOICE για τη χρονιά 2017 στην κατηγορία Καλύτερης Μυθοπλασίας, η Reese Witherspoon πάντως (από τα πιο γνωστά βιβλιοσκουληκάκια του Holywood) το διάβασε, το αγάπησε και αγόρασε τα δικαιώματα για να το μεταφέρει στη μικρή οθόνη με την ίδια και την Kerry Washington στους πρωταγωνιστικούς ρόλους της Elena Richardson και της Mia Warren.
 
Τα γυρίσματα δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη. Προλαβαίνεις....
 
Κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
 

Βιβλιοκριτική: Incendiary

  "I am a shadow, I am a drop of ink. Vengeance in the night.  I'm a Robari." Όταν αυτές οι κομψές γαλλικές ομορφιές μου χτύπη...