SOCIAL MEDIA

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2019

Έθιμα Ταφής


"Το να γνωρίζεις τι έχει κάνει ένας άνθρωπος, και το να γνωρίζεις ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος, είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα..."


Στην Ισλανδία του 1828 η Agnes Magnusdottir καταδικάστηκε σε θάνατο για το φόνο του εραστή της και η εκτέλεσή της ήταν η τελευταία (δημόσια εκτέλεση) στη χώρα της. 190 χρόνια μετά, μια Αυστραλή, η Hannah Kent, θα της δώσει για πρώτη φορά φωνή και θα διηγηθεί την ιστορία της (πολύ γνωστή στην Ισλανδία, ελάχιστα στον υπόλοιπο κόσμο) από μια άλλη σκοπιά. 

Παρόλο που αποφεύγω τα spoilers όπως ο διάβολος το λιβάνι, τα βιβλία στα οποία το τέλος είναι γνωστό από την αρχή ασκούν πάνω μου μια περίεργη γοητεία. Αυτή η ελπίδα ότι το τέλος θα αλλάξει μου δημιουργεί ένα περίεργο είδος αγωνίας και ένα δέσιμο με τους καταδικασμένους ήρωες, που δύσκολα το βρίσκω αλλού. Η ιστορία της  Agnes ξεδιπλώνεται με τέτοιο τρόπο, η φωνή της είναι τόσο δυνατή και καθαρή, που δε μπορεί παρά να σου ραγίσει η καρδιά με τη μοίρα της. Μια μοίρα που τη σφραγίζει η ίδια με το δυναμισμό, την εξυπνάδα και την άρνησή της να υποταχτεί και να σκύψει το κεφάλι, σε μια εποχή που δεν επέτρεπε στις γυναίκες περιουσία, δικαιώματα, ούτε καν φωνή. 

"Βλέπουν ότι το κεφάλι μου στέκεται στους ώμους μου, και πιστεύουν πως μια γυναίκα που σκέφτεται, δεν είναι άξια εμπιστοσύνης..."

Αυτό που με συνεπήρε όμως πραγματκά είναι ο τρόπος γραφής της Kent. Καθαρός , άμεσος, δυναμικός, χωρίς να στερείται ομορφιάς, μοιάζει αντάξιος του χαρακτήρα της ηρωίδας. Κάθε λέξη μοιάζει να έχει τη δική της βαρύτητα. Όπως και ο κάθε χαρακτήρας που συνοδεύει την Agnes. Μέσα από τη συναναστροφή της με τον κάθε ένα ξεχωριστά, βλέπουμε διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα της: το πείσμα, την αποφασιστηκότητα, την ελπίδα, αλλά και το φόβο, την απελπισία και την ευάλωτη πλευρά της.

Τα ΕΘΙΜΑ ΤΑΦΗΣ αγαπήθηκαν σε όλο τον κόσμο και όχι άδικα. Θήγει θέματα της τότε εποχής (φτώχια, θέση της γυναίκας, στερεότυπα) των οποίων ο αντίκτυπος στη σημερινή κοινωνία δεν είναι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο. Με συγκίνησε, με θύμωσε και με άγγιξε βαθιά, χωρίς να εκβιάζει το συναίσθημα με κανέναν τρόπο. 

Κυκλοφορεί (με πολύ ωραίο εξώφυλλο) από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Βιβλιοκριτική: Incendiary

  "I am a shadow, I am a drop of ink. Vengeance in the night.  I'm a Robari." Όταν αυτές οι κομψές γαλλικές ομορφιές μου χτύπη...